Uitgangspunten bij het maken van zijn schilderijen.
Douwe Idema: Een mogelijk ook voor anderen herkenbare vorm te vinden voor de waargenomen, doorleefde werkelijkheid, die in uitdrukkingswijze de beleving van mij overstijgt en daarom voor derden invoelbaar, waarneembaar wordt en gedeeld kan worden.
Daarmee is het geen L'art pou L'art of een vorm van individuele bezigheidstherapie.
Centraal staat de te communiceren ervaringsinhoud waartoe ik mijn technische en creatieve vaardigheden aanwendt en vormgeef in een schilderij, de ervaring wordt weliswaar gevoed door autobiografische elementen maar steunt in belangrijke mate ook op een reflectie van waarnemingen en opvattingen over de betekenis van kunst daarin en algemene kunst geschiedenis,daarmee verbreedt zich het perspectief tot de gemiddelde geïnteresseerde kunstliefhebber.
Het invoelbaar zijn manifesteert zich:
door een emotionele ervaring--erdoor geraakt zijn
door een rationele ervaring—nieuwsgierig worden
een esthetische ervaring—beleving van schoonheid
De schilderijen zijn een neerslag van de permanente paradox tussen de werkelijkheid zoals we die wensen en verwachten en zoals die zich aan ons manifesteert of nog ingewikkelder lijkt te manifesteren. Schilderijen kunnen die discrepantie inzichtelijk maken door soms vanuit de abstractie krachten te mobiliseren die ons helpen de werkelijkheid te accepteren in al haar soms bizar ogende verschijningen. Niets is wat het lijkt maar geen enkele reden om daar op voorhand ongerust over te zijn met kunst erbij wordt het soms zelfs respectievelijk draaglijker, begrijpbaarder of zelfs tot iets buiten gewoon zoals in mijn werk.
